Jose Mourinho'nun futbol zekası ve karakterine duyduğum hayranlık daima en üst düzeydedir. Takımı Galatasaray'la eşleştiğinden beri bu duygularımda haklı olduğumu gösteren şeyler yaptığını da yazmam gerekir.
"Rakibi önemsiyoruz" artık her hocanın hemen her maç öncesi ilk açıklaması. Durumun böyle olmadığını da neredeyse her defasında görüyoruz. Oysa Mou , takımı Galatasaray'la eşleştiği günden beri bu söylemeni destekleyen bir yapıda devam etti. Önce rakibini Kayseri'de çıplak gözle izledi , ardından 3-0 kazandıkları maçtan sonra rakibine ve hocasına saygısını defalarca belirtti. Onun en önemli özelliklerinden birisi olan futbolun psikolojisini yıllardır kibir olarak görenlere de net bir mesaj vermiş oldu bu tur sonrası. İspanya medyası neden İstanbul'a as oyuncularıyla çıktığını sorgularken o ne Ronaldo'yu ne Di Maria'yı oyundan aldı. Belki dün akşam Galatasaray o turu kazansaydı Xabi Alonso ve Sergio Ramos'un kart cezalısı olmaları bile konuşuluyor olacaktı.
Maç sonunda rakip soyunma odasına gitmek için Fatih Terim'den izin isteyen ve bütün takımı kutlayan bu adamın futbolun çirkin yüzü olması mümkün değil. Aynı şekilde maç sonu röportajında "Bugün Galatasaray kazanmayı hak etti" diyip ardından "Muhteşem bir seyircileri var , bu kadarını beklemiyorduk" , "İkinci yarı korktuk" diyebilen de kendisi. Oysa bunların yerine "Galatasaray'ı tebrik ediyoruz , artık hedefimize daha yakınız" diyerek yoluna devam edebilirdi.
Diğer tarafta benim için Mourinho'dan çok farklı olmayan bir futbol adamı Fatih Terim var. Dünya çapında bir isim olmasının etkisi her yerde konuşulurken Türkiye'de aldığı tepkiler şaşırtıcı. Yukarıda övgüler yağdırdığım Mourinho'nun vukuatlarına baktığınızda rakibin yardımcısına maç içinde fiziksel temasta bulunması ve aldığı tepkileri bile görebileceğiniz kocaman bir yelpaze varken Fatih Terim'in hemen her hareketinde bütün bir basının cephe alması işin rengidir.
İki farklı kültürün iki farklı sonucunu anlatabilmek için yazıyorum bunu biraz.Bugün Real Madrid'de daha önce 2 kez yaptığını tekrar edebilmek için mücadele veren Mourinho'nun hak ettiği saygıyı en az onun kadar hak eden bir futbol adamına bunu göstermek gerekir. Neticede her sene Şampiyonlar Ligi çeyrek finalini görebilen , her Dünya Kupasına katılan , Avrupa Şampiyonasında sürekli yer alan bir futbol kültürümüz yok , olması gerekirken. Bunu elde etmenin en kolay yolu futbolu bilen , karakterli ve inançlı insanları destekleyip diğerlerini bu işten temizleyebilmek.
"Neden bizden Mourinho'lar çıkmıyor ?" demeyelim , olanların önünü kesmek yerine destek olalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder